Het Kerstkribje

De vlammen stonden bevend en bedeesd
te branden in de kerstboom, en daaronder
eerbiedig aangetreden om het wonder
de ezel en de os, het brave beest.

En Jozef ook, misschien het allermeest
verwonderd over wat er met en zonder
hem was gebeurd, maar blozender, haast blonder
en blijer dan hij ooit nog was geweest.

Maria in Mariablauw en wit,
de wijzen uit het oosten met geschenken.
zou iemand aan iets lelijks kunnen denken
bij zoveel moois en liefelijks als dit?
Er blonk een ster. Herodes was te vroeg.
Het kindje had nog heel wat voor de boeg.

Kees Stip

Vleermuis

Vleermuis, met uw vlerkjes slaande,
Door de avondrust,
Nederwaarts en opwaarts gaande,
Vast en doelbewust,

Gij, het enig ding bewegend
In deez' avondstond,
Met uw zwart figuurtje tegen 't
Glanzend hemelrond,

In de lichtgevulde, klare,
Diepe hemelkom
Lig ik peinzende te staren
Bij de stilte alom,

En der dingen roerloos wachten
Onder de avondlucht
Is zo stil niet als de zachte
Wiekslag uwer vlucht. 

 Jacqueline van der Waals        

AAN DE ZON

Mooier dan de aanzienlijke maan en zijn geadeld licht,
mooier dan het gesternte, de beroemde orden van de nacht,
veel mooier dan het vurig optreden van een komeet
en tot iets veruit mooiers geroepen dan elke andere ster,
omdat jouw en mijn leven elke dag van haar afhangt- is de zon.

Mooie zon, die opgaat, haar werk niet heeft vergeten
en ten einde brengt, het mooist in de zomer, als een dag
aan de kusten verdampt, en gespiegeld zonder kracht de zeilen
glijden over je oog, tot je moe wordt, de afloop verkort.

Zonder zon neemt ook de kunst weer de sluier aan,
jij verschijnt me niet meer, en de zee en het zand,
geranseld door de schaduw, vlieden onder mijn ooglid.

Mooi licht, dat ons warm houdt, bewaart, en wonderbaar zorgt
dat ik weer zie en dat ik je weerzie!

Niets mooiers onder de zon dan onder de zon te zijn…

Niets mooiers dan de stok in het water te zien en de vogel boven
die zijn vlucht overweegt, en beneden de vissen, hun school,

gekleurd, gevormd, ter wereld gekomen met een zending van licht,
en de omtrek te zien, het vierkant van een veld, de duizendhoek van mijn land,
en de jurk die je aan hebt gedaan, en je jurk, klokkend en blauw!
Mooi blauw, waarin de pauwen slenteren en buigen,
blauw van de verten, van de geluksregionen met al het weer voor mijn gevoel,
blauw toeval aan de horizon! En mijn verrukte ogen
verwijden zich nog meer en schitteren, branden zich wond.

Mooie zon, die van het stof wel de allergrootste bewondering toekomt,
daarom zal ik niet vanwege de maan en de sterren en niet
omdat de nacht met kometen pronkt en in mijn zijn nar zoekt
maar vanwege jou alleen en weldra zonder einde en zozeer als nooit om iets
me beklagen om het onafwendbare verlies van mijn ogen.

Anneke Brassinga

Boeren schuiftrompet

Zonder aarzel uit het zuiden
naar precies die ene stee
om het nest van moddermetsel
van schuiftrompetjes te voorzien

honger, honger blazen snavels
ouders schuimen mug en nat
't wordt dringen op de drempel
van een kwetterrijk bestaan

na vergadering op waslijn
klieven ranke zwaluwvleugels
door oneindig Hollands blauw
ons volgend voorjaar tegemoet

Willem Marius Bauer

ONDER DE APPELBOOM

Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom

ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom

toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed

in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was

gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.

RUTGER KOPLAND

 HET NAJAAR

“Mevrouw, zie toe, dit zijn de laatste rozen’
dan zijn de stammen van hun bloemen naakt.
U heeft de zomer dit geschenk gemaakt;
pluk het gerust; weldra zijn zij bevrozen.”

Zij treedt nabij. Wanneer heur vinger haakt
den dorren tak, helaas! daar viel de brooze
bloesem uiteen; de roode blaadjes kozen
hun kronkelig ad en zijn in ’t slijk geraakt.

En plots van ’t kleurig zomerkleed ontdaan
bleef er de kale, groene bottel staan:
het laatste sieraad is den tuin ontnomen.

Ik wist haar oog bevochtigd door een traan.
Zij wendt zich naar het huis. “Wij zullen gaan,
mijn vriend, thans is de winter aangekomen.”

N.E.M. Pareau

WAAR IK NAAR VERLANG VANDAAG

Waar ik naar verlang vandaag
een frisse zomerjurk te dragen
met blote schouders, een uitgesneden
hals en rug en vooral goed
los om de heupen

waarmee ik dan de tuin in loop
de zon schijnt warm, maar de wind
houdt het draaglijk en brengt
de jurk in beweging en dan

ben jij er natuurlijk ook die
de jurk al even mooi vindt en samen
trekken we hem uit en hangen hem
aan een tak

en liggen te kijken in het gras naar
zo'n frisse zomerjurk in een boom, daar
verlang ik het meest naar vandaag.

JO GOVAERTS

DIEUWERTJE

Dieuwertje! heugt je nog de avond voor Paas?

Eer ik je vragen ging, stapte ik in mijn plaats,

Mijn woning, mijn schuren, mijn stal nog eens om,

Vast peinzend: tot alles is zij wellekom.

Wit van de hagel, maar warm trots de kou,

Haalde ik de klink op: jij zat bij de schouw;

Ik lichtte mijn mantel; jij wierp op het vier

Een mutser, en 'k dacht: zij ziet gaarne mij hier.

Echter was 't later als jeukte mijn scheen,

Schoof ik je dichter, jij schoof verder heen,

En toen 'k, bij de kast om het jawoord je vroeg,

Was 't vreemd, dat de fluit niet aan diggelen sloeg.

Vrezen en beven - het had schier geen end;

't Huis van je moeder was jij zo gewend,

Al droeg ik ten leste in  mijn armen je er uit,

Ons dorpje zag nimmer een droeviger bruid.

Dieuwertje! heugt je nog de avond voor Paas?

Onder dat wiegekleed giert onze Claas.

Ai, kus hem, en zeg, zo het nog stond te doen,

Of jij nu wel aarzelen zoudt zo als toen!

E. J. POTGIETER

IK WENS U

Ik wens U een jaar
Als een alfabet
Met alle letters van A tot Z
Van arbeid, blijheid en
creativiteit
Tot zegen, zon en zaligheid.

GUIDO GEZELLE

DE HERFST BEGINT

Reeds dort het groen der volle bladerverven
tot najaars geel en rood metalen tint;
ik proef uit ieder ding: nu gaat de zomer sterven,
de herfst begint….

Vruchtbomen in de hof staan zwaar te dragen
en bronzen zwelt het ooft in zon en wind;
dit is het schone eind van zoveel schoner dagen:
de herfst begint.

De knoppen worden schaarser, sluiter vaster,
een enkle slechts die zich tot bloem ontwindt;
maar rijklijk bloeiend staan de perken floks en aster:
de herfst begint.

En als ik keer, draag ‘k peinzend mee naar binnen
de wein’ge rode rozen, die ‘k nog vind:
het laatste uit de tuin, dat zomer doet herinn’ren…
De herfst begint.

GARMT STUIVELING